Om 06.30 zitten we aan het ontbijt en uiteindelijk begint de rit vanuit Nairobi naar de Masai Mara rond 8 uur omdat één van de chauffeurs zich heeft verslapen. Tijd speelt op dit continent een veel kleinere rol dan in ons koude kikkerlandje.

De Masai Marais een natuurreservaat in het zuidwesten vanKenia. Het is 1510 km² groot en het grenst aan deSerengeti. De Serengeti is wellicht het bekendste natuurreservaat van Afrika.Een grote attractie voor toeristen is de massale seizoenstrek van degnoesen dezebra's, ook wel bekend als "The Great Migration".

De gnoes bevinden zich in de regentijd op de uitgestrekte vlakten van de Serengeti. Gedurende de droge tijd trekken ze geleidelijk naar het noorden. Aan het einde van het droge seizoen zijn ze aangekomen in de Masai Mara, vooral in het groene noordelijke deel. Als de regentijd weer begint trekken degnoesweer massaal naar het zuiden, en daarbij moeten ze de moeilijke rivier de Mara oversteken, waarbij veel dieren omkomen. Rondom en in deze rivier leven namelijk ook krokodillen. De gnoes worden tijdens deze trek vergezeld door zebra'sen gazelles. Onze gids vertelde ons dat dit tafereel zich helaas een week geleden al heeft afgespeeld en dat de rivier volledig rood kleurt doordat er zoveel beesten de overkant van de rivier niet halen.

Rond 13 uur komen we bij ons tentenkamp aan, waar we redelijk luxe tenten tot onze beschikking zullen hebben, met een douche en een toilet als een soort minuscuul bijgebouwtje direct achter de tent, verbonden via een achteringangetje. Althans, dat denken we. We maken ook gelijk even kennis met de wetten van deze groep waar het meer ieder voor zich is dan in de groep waarmee we naar India op pad waren. Allemaal schieten ze tenten binnen om de beste plekjes veilig te stellen. Wanneer wij daar nog een beetje verdwaasd van staan te kijken, zijn alle tenten al bezet. Ons wordt aangegeven dat we dan maar in één van de andere tenten moeten gaan slapen. Zonder toilet, douche en licht. Daarnaast zijn er twee jongens die blijkbaar hebben betaald voor een één-persoonstent en die hebben beide al een tent opgeëist. Wanneer wij bij onze gids aangeven dat wij niet akkoord gaan met onze tent en dat de jongens dan maar bij elkaar moeten gaan liggen of dat één van hen voor een basic tent moet gaan als ze weigeren bij elkaar te gaan liggen, raakt de sfeer wat gespannen. Een deel van de groep is al langer met elkaar op reis en daarom zijn er al wat groepjes binnen de groep ontstaan. Wij doen dit natuurlijk ook al lang genoeg om even onze tanden te laten zien en ons niet de kaas van het brood te laten eten. We laten het even rusten en gaan lunchen.

Na de lunch blijkt één van de medewerkers van het kamp te hebben geregeld dat wij in het naastgelegen kamp een gelijkwaardige tent krijgen. Uiteindelijk blijkt het een geluk bij een ongeluk omdat deze tijd echt wel behoorlijk luxe is. Nadat de storm wat is gaan liggen begin we met een bezoek aan een Masai dorpje.De Masaiis de naam die wordt gegeven aan een grotendeelsnomadischvolk inOost-Afrika, voornamelijk woonachtig inKeniaenTanzania. De Masai slaagden erin om, ondanks de groeiende moderne civilisatie, hun eeuwenoude tradities te bewaren. Door verschillende oorzaken, zoals de afname van weidegrond voor hun vee en droogte, staat deze traditionele leefwijze sterk onder druk. De totale populatie van de Masai werd in 2009 geschat op 1.455.000, ruim de helft hiervan leeft in Kenia.

In het dorpje zien we huisjes van klei en modder en krijgen we de kans om binnen te kijken om te zien hoe de mensen hier leven. Het is alsof je wordt teruggeworpen in de tijd van de eerste beschavingen. Overal liggen uitwerpselen van het vee dat gehouden wordt en binnen zijn 2 kamers waar alle familieleden naast elkaar slapen. In het midden wordt gekookt. Het is duidelijk dat het grootste deel van het leven zich buiten afspeelt. Iedere 5 jaar moet men het dorp verplaatsen omdat de huisje in de tussentijd door termieten zijn aangetast. Bij binnenkomst worden we hartelijk onthaald met culturele dansen en in de karakteristieke en kleurrijke klederdracht.

Na het bezoekje aan het dorp springen we weer aan boord van de 4x4's voor onze eerste middag op safari! Zodra we de poort van het park in rijden kom je ogen tekort. Dit is het Afrika dat je kent van de documentaires op National Geographic. Grote vlaktes met dor gras, verdwaalde bomen links en rechts en wat kleine beekjes die dienen als levensader voor al het wild dat hier leeft en alle gewassen die hier groeien en bloeien. Het is hier de laatste maand van het droge seizoen en daarom is er een weids uitzicht en een grotere kans om wild te spotten.

Uiteraard is het de droom van iedere Afrika-ganger om de Big Five (Buffel, Leeuw, Neushoorn, Olifant en Luipaard) in het wild te zien. De naam Big Five komt vanuit de tijd dat jagen in Afrika z'n hoogtijdagen kende. Dit waren de 5 dieren die het lastigst waren om op te jagen. In Nepal hebben we al de neushoorn in het wild gezien, dus we hebben er nog vier te gaan.

Al vrij snel zien we kuddes zebra's, gnoes, impala's en gazelles. Ook zitten de bavianen ons bij de ingang op te wachten langs de rand van de weg. Het is helaas een wat grauwe en bij tijden ongewoon natte dag voor de tijd van het jaar. Maar dit park is zo divers, groot en goed beschermd dat we al snel de eerste buffels spotten! Wanneer we een uurtje onderweg zijn en onze ogen uitkijken wordt al de eerste leeuwin gespot. Het zien van een leeuw in het wild is toch wel een heel bijzondere ervaring. Ze trekken zich helemaal niets aan van alle bekijks en gaan verder met de beslommeringen van de dag, hetgeen in de regel betekent: precies niets doen.

Nog bijkomend van de ontmoeting met de leeuwin, wordt ook een groep olifanten gespot. De Afrikaanse olifant is één van de kleinste uitvoeringen van deze soort, maar dat maakt het niet minder bijzonder om dit majestueuze wezen in zijn natuurlijke habitat te zien rond stiefelen. We hebben een namiddagje door het park gereden en we zijn al getrakteerd op drie van de Big Five. We hadden wel verwacht dat het zou kunnen lukken, maar dat dit zo snel binnen een paar uur zou kunnen gebeuren verbaast ons. Echt waanzinnig. Terwijl we al fantaseren over wat we dan de volgende dag allemaal kunnen gaan zien, worden we door de gids al gewaarschuwd dat het spotten van een luipaard zeer uitzonderlijk is omdat deze katachtigen het gros van hun tijd in de bomen doorbrengen. Op de terugweg spotten we nog twee hyena's die zich te goed doen aan een achtergelaten kadaver. Het lijkt wel de set van de Lion King.

Volledig voldaan en moe van een lange dag komen we aan in het kamp. Het is snel douchen, eten en naar bed want morgen wordt weer een lange dag.