Nairobi dag 4
Helaas kunnen we jullie nog niet verblijden met interessante reisverhalen. Gisteren en vandaag staan echt nog even in het teken van acclimatiseren. Vanavond zullen we kennismaken met de groep waar we de komende twee weken mee op pad zullen gaan.
Rond half 1 komen we aan bij het hotel waar we de kennismaking zullen hebben. Het hotel is meer dan in orde met een zwembad, gym, spa en sauna. We liggen lekker te lezen bij het zwembad en richting het einde van de middag gaat Davey nog even de massagetafel op en ga ik de stoomcabine in. Zodra Davey van de tafel af komt, is het mijn beurt. Heerlijk ontspannen en uitgerust hebben we de afgelopen dagen kunnen toeleven naar het begin van wat een bijzondere reis gaat worden.
Dan is het tijd om de groep te ontmoeten en voor het eerst samen te gaan eten. Aangezien de meesten dezelfde dag of de dag ervoor zijn aangekomen is het een lange zit. Grappig hoe dat loopt, maar de eerste karikaturen beginnen zich alweer af te tekenen. Linda is onze gids maar degene die zich het meest laat gelden is onze "Lando"-chauffeuse Lucinda. Omgedoopt tot "Lulu". Dat klinkt schattig maar staat in schril contrast met haar voorkomen. Een grote, voornamelijk bier drinkende, vrouw van minimaal 120 kilo met een Nederlands/Afrikaans accent aangezien ze uit Namibië komt. Lulu dus. En waag het niet om haar Lando een bus te noemen. Het is een Lando, geen bus. Een korte maar ferme nekklem ligt in de lijn der verwachtingen voor iedereen die haar buschauffeur noemt.
Tijdens het eten zit ik naast een Ierse meid van minimaal dezelfde omvang als Lulu. Anneke is de naam. Als we zeggen dat we op voorhand dachten dat ze Nederlands zou zijn, wordt de stamboom gedetailleerd uit de doeken gedaan. Haar oma komt uit Naarden en aan haar vaders kant zijn veel Nederlandse namen gewoon. Jan, Mark, Annelies en dus Anneke. Ze noemt haar oma ook daadwerkelijk oma in plaats van grandma. Poffertjes moet je met poedersuiker eten en ze is verslaafd aan "snoepjes". Ook maken we intussen kennis met Bas van Houten. Nee, niet de broer van Frits. Bas is ontzettend blij dat er Nederlanders zijn waar hij zich aan op kan trekken. Daarnaast maken we kennis met de Afrikaanse manier van het beleven van tijd. We hebben om 19 uur ons eten besteld en om 20 uur kunnen we aan tafel. De eerste maaltijden komen om 21 uur door en er komen ook wat borden met maaltijden langs die niet door ons zijn besteld. En dat terwijl we tijdens de briefing te horen hebben gekregen dat op tijd zijn bijdraagt aan het gladjes verlopen van de tour, uhuh.
Zodra we de droge lam- en T-bone steak hebben doorgeslikt zoeken we onze kamer op. Morgen om 6 uur aan het ontbijt en dan rijden we vroeg door naar het Masai Mara National Park.
Reacties
Reacties
Ik geniet alweer van je droge humor tijdens het verhalen van jullie ervaringen. Ik ga lekker met jullie mee op reis!
Ik zit er al weer helemaal in...de geur van het vlees komt van je verhaal af ;-)
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}
