Lake Bunyonyi - Kigali (Rwanda) - Lake Bunyonyi

Ondanks de lange reisdagen staan we vandaag om 06.30 weer klaar en springen we na het ontbijt in de mini busjes die klaar staan. Vandaag staat er een kleine verrassing op het programma, die niet in de tour informatie stond. We hebben de mogelijkheid gekregen om vanuit het zuiden van Oeganda de oversteek te maken naar Rwanda. Daar maken we uiteraard gretig gebruik van.

Los van de extra stempels in ons toch al goed gevulde paspoort zullen we een interessant uitstapje maken maken naar het Kigali Genocide Memorial. Als we het land binnen rijden valt direct een overeenkomst met Nederland op. Vrijwel iedereen heeft hier een fiets en dat is overduidelijk het voornaamste vervoermiddel in dit land. We zien mensen de bergen op rijden met kippen, geiten, gedroogd hout en gigantische trossen met bananen. We zitten er ademloos naar te kijken en doen een wedstrijdje wie de beste foto's kan schieten.

Zoals de meeste mensen die vóór de jaren 90 van de vorige eeuw zijn geboren weten, woedde er begin jaren 90 een steeds verder oplaaiend conflict tussen de Hutu's en de Tutsi's in Rwanda. Hetgeen z'n oorsprong vindt in de periode dat Rwanda onder het koloniale bewind van België stond. De Belgen oordeelden dat de Tutsi's intelligenter waren dan de Hutu's en daarom trokken zij de Tutsi's voor wanneer het ging om belangrijke posities in het land. Ook voerden de Belgen in dat iedereen een identiteitskaart moest hebben waarop stond of je Hutu of Tutsi was. De verschillen tussen Hutu's en Tutsi's werden voor het eerst benadrukt en dit zorgde voor een raciaal onderscheidt dat men hiervoor eigenlijk niet kende. Doordat de Tutsi's door de Belgen werden voorgetrokken groeide de ontevredenheid onder de Hutu's, die zwaar in de meerderheid waren. In 1994 kwamen de onlusten tot een hoogtepunt toen de president van Rwanda en Oeganda neerstorten met hun vliegtuig. Vooraanstaande Hutu's en de haatmedia maakten hier gretig gebruik van en gaven de Belgen en de Tutsi's de schuld. Wat volgde was een genocide van ongekende omvang. Buren verraadden elkaar, vrienden werden vijanden en binnen 3 maanden vonden meer dan een miljoen mensen de dood, waarbij er vandaag de dag nog steeds massagraven worden ontdekt.

Het museum maakt diepe indruk en laat zien tot wat mensen in staat kunnen zijn onder de juiste omstandigheden. Omdat er bijna geen vuurwapens waren vonden de meesten de dood door gebruik van machetes. Ook worden in het museum andere voorbeelden van genocide aangehaald, zoals de Tweede Wereldoorlog, oud Joegoslavië en de genocide in Cambodja. De rillingen lopen je over het lijf. Het meest bizarre vind ik nog dat in vrijwel al dit soort voorbeelden Europeanen direct of indirect een bepalende rol spelen.

Rwanda staat inmiddels onder het bewind van een zeer geliefde president die direct na zijn aanstelling heeft gezegd dat Rwandezen hard moeten werken om de wonden van het verleden te helen. Niet op zoek moeten gaan naar wraak maar de nadruk moeten leggen op vergeving. En het lijkt te lukken, de mensen zijn zo hartelijk en vriendelijk en vanuit de hele wereld krijgt het kleine landje steun.Het is wel bizar om te beseffen dat iedere Rwandees van 30 jaar of ouder deze verschrikkelijke periode heeft meegemaakt. Letterlijk iedere familie is getroffen door dit incident, niemand is ontzien. Het was een zeer indrukwekkende ervaring en een herinnering aan wat er kan gebeuren als de verschillen tussen mensen worden benadrukt en haat de overhand krijgt. Het lijkt altijd ver weg, maar het conflict in Oekraïne laat zien dat escalatie altijd op de loer ligt.

Wanneer we het museum verlaten hebben we nog een korte tussenstop in een bewaard gebleven gebouw waar 6 Belgische commando's om het leven zijn gekomen. De kogelgaten zitten nog in de muur. Ook in dit geval, net als in Joegoslavië, werd er door Verenigde Naties zeer traag en halfslachtig ingegrepen. Experts zeggen dat als men had geluisterd naar de generaal die daar namens de VN het gezag voerde, het gehele conflict in de kiem gesmoord had kunnen worden.

Na een indrukwekkende ochtend gaan we lunchen in het, van de film bekende, Hotel Rwanda. Het hotel heeft een ander interieur en een ander kleurtje gekregen maar is verder nog in de oude staat bewaard gebleven. Nu is het een luxueus hotel, dit was het op het moment van het conflict ook al. De meningen verschillen over of de film op waarheid berust, de ober in het hotel bezweert ons dat er weinig van het verhaal klopt.

Dit soort dagen geven meer achtergrond en context over de landen die je bezoekt en geven het daarom een nog diepere waarde. Rond een uur of half 4 rijden we weer terug naar Oeganda. De grensovergang gaat vlot en rond half 8 zitten we alweer aan het heerlijke diner dat Lulu ons voorschotelt, naast vlekkeloze ritten van 11 uur na een nacht van 3 uur, blijkt zij ook over een uitstekend kookinstinct te beschikken.

Iedereen weet niet hoe snel zij hun bed moeten opzoeken na het eten. We willen allemaal fit en uitgeslapen zijn voor het absolute hoogtepunt van deze trip dat morgen op de planning staat: Gorilla trekking.

Kampala - Lake Bunyonyi

Wederom een zeer lange reisdag op de planning. Voor de mensen die in de tent sliepen was het geen lekkere nacht. Het heeft de hele nacht geregend. Om 05.15 begint de rit vanuit Kampala richting Lake Bunyonyi. De verwachting is dat we daar rond 16 uur aankomen. We vertrekken vroeg omdat we Kampala uit willen zijn voordat het verkeer op gang komt en eigenlijk lukt dat prima.

Na een kleine tweeënhalf uur komen we bij het punt waar we ontbijt zullen krijgen. Alles wordt uit de bus geladen en on the spot wordt het ontbijt klaargemaakt. Wel heel bijzonder hoe deze mensen gewend zijn om in en uit een bus te leven.

Ondertussen zijn we gestopt bij twee winkeltjes die prachtige authentieke houtsnijwerken verkopen. En precies op het punt waar de evenaar loopt. Dus hier worden de broodnodige kiekjes geschoten en we kopen echt de meest mooie souvenirs.

Ook de lunch wordt direct in elkaar geflanst omdat we waarschijnlijk niet meer zullen stoppen tussentijds. Binnen 10 minuten stinkt de bus naar goedkope pasta met maïs.

Als we nog een half uur te rijden hebben, stoppen we in een nabijgelegen stadje. Het regent en daarom gaat Lulu eerst de weg verkennen die we nog moeten afleggen. Voornamelijk omdat het een zandweg is. Lulu komt terug met slecht nieuws, ze heeft onvoldoende vertrouwen dat ze ons veilig op locatie kan krijgen. Vliegensvlug worden mini-busjes geregeld om alle spullen en de groep omhoog te krijgen.

We slapen op een prachtig resort middenin de jungle met een schitterend uitzicht over Lake Bunyonyi. Uiteraard upgraden we weer naar een lekker kamertje. Buiten dat het bed lekker ligt en de douche warm is, is het uitzicht echt iedere cent waard. Ik denk dat dit het mooiste uitzicht is dat we ooit uit een hotelkamer hebben gehad. En het allermooiste is dat we hier drie dagen zullen verblijven. Waanzinnige omgeving en ook even niet iedere avond je tas opnieuw pakken.

Na het eten gaan we naar bed, maar niet voordat we een heerlijk koud biertje op het balkon hebben gedaan. Even ontspannen na twee dagen lang veel in de bus zitten.

Eldoret - Kampala

Het mag geen verrassing meer zijn, maar vandaag is weer extreem vroeg. Er staat een hele reis op de planning richt Kampala, de hoofdstad van Oeganda. We zitten om 5 uur allemaal klaar voor de trip in onze Lando. We hebben als baby's geslapen in een heerlijk hemelbed. Met wat kwijl in de mondhoeken worden we wakker. We hebben aan één stuk doorgeslapen. Dol op kamperen.

Vrij vlot komen we aan bij de grenscontrole en ondanks dat we hier in Afrika zijn verloopt alles heel voorspoedig. Onze gids is soms wat chaotisch en in mijn beleving hadden een aantal zaken vooraf geregeld kunnen worden, zoals het kopiëren van het visum en het paspoort. Maargoed, binnen anderhalf uur zijn we met z'n allen en zonder problemen de grens over en staan we in Oeganda. In Zuid-Amerika is de grens overgaan stressvol, maar hier is het zeer ontspannen.

We zijn gewaarschuwd over het verkeer in Oeganda maar eigenlijk merken we daar weinig van. Ook is de sfeer goed en moeten we regelmatig huilen van het lachen met Bas en Anneke. Vooral onze Ierse Anneke heeft gortdroge humor, dus dat klikt.

Eenmaal de grens over ga je van een savanne-achtige omgeving naar een duidelijk subtropische omgeving. Oeganda is veel groener en heuvelachtiger. Daarom is Oeganda naast Ruanda en Congo 1 van de 3 landen waar je gorilla's kunt vinden. En dat is ook de reden waarom we in Kenia alle safari's hebben gedaan en in Oeganda de jungle treks zullen gaan doen.

Het laatste stuk door Kampala is inderdaad enigzins chaotisch maar als je India hebt gezien verbaast niets je meer. 13 uur onderweg en we zijn nog verrassend fit als we rond 18 uur aankomen. Ook hier upgraden we weer van een tent naar een kamer, dat zal vast meer regel dan uitzondering worden. Aangezien Anneke, Cathal en Anaiah vanavond afscheid zullen nemen, proosten we op de reis die achter ons ligt. Helaas kunnen we het niet laat maken aangezien we wederom een lange reisdag zullen hebben en ook weer om 5 uur zullen vertrekken. Vóór 22 uur gaan de nachtlampjes uit en binnen no-time zijn we vertrokken.

Lake Nakuru - Eldoret

Voor dag en dauw zitten we weer aan het ontbijt. Bijzondere nacht in de tent. Na een uur slapen denk ik dat we alweer bijna op moeten. Als ik op m'n telefoon kijk is het nog dezelfde dag als dat ik ging slapen. Goed begin van de nacht. Even snel plassen dan nog maar. De rest van de nacht word ik om het uur wakker met een koud voorhoofd. Ik kan zo bij de scouting of De Jonge Woudlopers.

Deze ochtend staat de laatste game drive die we deze trip zullen gaan ondernemen op het programma. Morgenochtend zullen we de grens met Oeganda over gaan. Dit tweede gedeelte van de trip zal voornamelijk in het teken staan van het opsporen van de gorilla's en de chimpansees. We kunnen echt niet wachten om oog in oog met deze magische wezens te staan. Even terug in het hier en nu. Want op safari gaan lijkt al bijna weer gewoon te worden, maar het blijft ontzettend bijzonder.

Vlak voor zonsopgang rijden we het park binnen en dat zorgt voor een magisch uitzicht. Vooral als we direct hierna twee zwarte neushoorns zien. Deze neushoorns zijn nog zeldzamer om in het wild te zien omdat er minder van in leven zijn dan van de witte neushoorn. Het verschil tussen de twee zit in de vorm van de bek. De zwarte neushoorn eet voornamelijk bladeren en moet daarom goed kunnen plukken. De witte neushoorn is meer een ordinaire koe die z'n snuit gebruikt om gras te grazen. In het park leven sinds de laatste telling 39 zwarte neushoorns en 112 witte neushoorns. De gids waarmee we vandaag het park in zijn geeft aan dat de aantallen toenemen. Iedere neushoorn heeft 24 uur per dag 2 rangers die hem of haar in de gaten houdt. De rangers draaien dus shifts van 12 uur per keer en wonen grotendeels op het park. Dit om de neushoorns te beschermen en stropers uit de buurt te houden. In 2017 zijn voor het laatst twee neushoornen gedood door stropers. De 4 stropers zijn zelf ook allemaal doodgeschoten tijdens de daad. Er wordt ons verteld dat voor iedereen die in het park loopt "shot on sight" geldt. Wanneer je dus niet in een 4x4 zit of op een daarvoor aangewezen plek uit de auto stapt, word je zonder pardon neergeschoten. Heel erg triest dat dit nodig blijkt om deze prachtige wezens te kunnen beschermen.

We zien vandaag ook veel bijzondere vogels en weer een hoop buffels, zebra's en giraffen. Maar het meest bijzondere dat we vandaag zien, is wanneer we de heuvel in het park oprijden. Vlak om de hoek zien we ineens drie hyena's die zich te goed doen aan het karkas van een buffel die is gevangen door een leeuw. De geur is verschrikkelijk maar het aanzicht zo waanzinnig bijzonder.

Wanneer we boven op de heuvel komen kunnen we even uit de auto komen zonder neergeschoten te worden om van het magische uitzicht te genieten. Wat een plek weer, ongelofelijk. Rond een uur of half 11 begeven we ons weer richting de uitgang van het park en vlak voor de uitgang zien we nog een leeuwengezin ontspannen in het gras rollen. We zouden al hebben getekend voor het één keer in het wild mogen aanschouwen van leeuwen, de teller staat inmiddels op 6.

Eenmaal terug in het kamp staat er alweer een versgemaakte brunch op ons te wachten en ligt Lulu onder de Lando omdat die niet wil starten. De lichten hebben de hele nacht aan gestaan en dus moeten we aan de startkabels. Zodra iedereen de buikjes heeft volgevroten en de accu weer is opgeladen vervolgen we de route en gaan we naar Eldoret. Een tussenstop van één nacht voordat we de grens naar Oeganda zullen overgaan.

Eenmaal aangekomen doen we een upgrade naar de VIP kamer, het bed dat daar staat doet ons watertanden. Als het even kan geen tent meer voor mij, niet aan mij besteedt. Zodra onze tassen in de kamer liggen komt de eigenaar ons halen voor een rondleiding op de achterliggende boerderij. Hij is helemaal in z'n nopjes wanneer hij hoort dat we uit Nederland komen. Hij heeft namelijk doodgewone zwart-witte koeien uit Nederland geïmporteerd. Wij zijn iets minder enthousiast als hij, helemaal wanneer we bij het verlaten van de boerderij onder de vlooien zitten.

Als de vlooien zorgvuldig en met dodelijke precisie van de kleding zijn verwijderd eindigen we de dag met een vers bereidde maaltijd, bier en marshmallows bij het kampvuur. Wederom een lange dag en een voldaan gevoel.

Nairobi - Masai Mara dag 5

Om 06.30 zitten we aan het ontbijt en uiteindelijk begint de rit vanuit Nairobi naar de Masai Mara rond 8 uur omdat één van de chauffeurs zich heeft verslapen. Tijd speelt op dit continent een veel kleinere rol dan in ons koude kikkerlandje.

De Masai Marais een natuurreservaat in het zuidwesten vanKenia. Het is 1510 km² groot en het grenst aan deSerengeti. De Serengeti is wellicht het bekendste natuurreservaat van Afrika.Een grote attractie voor toeristen is de massale seizoenstrek van degnoesen dezebra's, ook wel bekend als "The Great Migration".

De gnoes bevinden zich in de regentijd op de uitgestrekte vlakten van de Serengeti. Gedurende de droge tijd trekken ze geleidelijk naar het noorden. Aan het einde van het droge seizoen zijn ze aangekomen in de Masai Mara, vooral in het groene noordelijke deel. Als de regentijd weer begint trekken degnoesweer massaal naar het zuiden, en daarbij moeten ze de moeilijke rivier de Mara oversteken, waarbij veel dieren omkomen. Rondom en in deze rivier leven namelijk ook krokodillen. De gnoes worden tijdens deze trek vergezeld door zebra'sen gazelles. Onze gids vertelde ons dat dit tafereel zich helaas een week geleden al heeft afgespeeld en dat de rivier volledig rood kleurt doordat er zoveel beesten de overkant van de rivier niet halen.

Rond 13 uur komen we bij ons tentenkamp aan, waar we redelijk luxe tenten tot onze beschikking zullen hebben, met een douche en een toilet als een soort minuscuul bijgebouwtje direct achter de tent, verbonden via een achteringangetje. Althans, dat denken we. We maken ook gelijk even kennis met de wetten van deze groep waar het meer ieder voor zich is dan in de groep waarmee we naar India op pad waren. Allemaal schieten ze tenten binnen om de beste plekjes veilig te stellen. Wanneer wij daar nog een beetje verdwaasd van staan te kijken, zijn alle tenten al bezet. Ons wordt aangegeven dat we dan maar in één van de andere tenten moeten gaan slapen. Zonder toilet, douche en licht. Daarnaast zijn er twee jongens die blijkbaar hebben betaald voor een één-persoonstent en die hebben beide al een tent opgeëist. Wanneer wij bij onze gids aangeven dat wij niet akkoord gaan met onze tent en dat de jongens dan maar bij elkaar moeten gaan liggen of dat één van hen voor een basic tent moet gaan als ze weigeren bij elkaar te gaan liggen, raakt de sfeer wat gespannen. Een deel van de groep is al langer met elkaar op reis en daarom zijn er al wat groepjes binnen de groep ontstaan. Wij doen dit natuurlijk ook al lang genoeg om even onze tanden te laten zien en ons niet de kaas van het brood te laten eten. We laten het even rusten en gaan lunchen.

Na de lunch blijkt één van de medewerkers van het kamp te hebben geregeld dat wij in het naastgelegen kamp een gelijkwaardige tent krijgen. Uiteindelijk blijkt het een geluk bij een ongeluk omdat deze tijd echt wel behoorlijk luxe is. Nadat de storm wat is gaan liggen begin we met een bezoek aan een Masai dorpje.De Masaiis de naam die wordt gegeven aan een grotendeelsnomadischvolk inOost-Afrika, voornamelijk woonachtig inKeniaenTanzania. De Masai slaagden erin om, ondanks de groeiende moderne civilisatie, hun eeuwenoude tradities te bewaren. Door verschillende oorzaken, zoals de afname van weidegrond voor hun vee en droogte, staat deze traditionele leefwijze sterk onder druk. De totale populatie van de Masai werd in 2009 geschat op 1.455.000, ruim de helft hiervan leeft in Kenia.

In het dorpje zien we huisjes van klei en modder en krijgen we de kans om binnen te kijken om te zien hoe de mensen hier leven. Het is alsof je wordt teruggeworpen in de tijd van de eerste beschavingen. Overal liggen uitwerpselen van het vee dat gehouden wordt en binnen zijn 2 kamers waar alle familieleden naast elkaar slapen. In het midden wordt gekookt. Het is duidelijk dat het grootste deel van het leven zich buiten afspeelt. Iedere 5 jaar moet men het dorp verplaatsen omdat de huisje in de tussentijd door termieten zijn aangetast. Bij binnenkomst worden we hartelijk onthaald met culturele dansen en in de karakteristieke en kleurrijke klederdracht.

Na het bezoekje aan het dorp springen we weer aan boord van de 4x4's voor onze eerste middag op safari! Zodra we de poort van het park in rijden kom je ogen tekort. Dit is het Afrika dat je kent van de documentaires op National Geographic. Grote vlaktes met dor gras, verdwaalde bomen links en rechts en wat kleine beekjes die dienen als levensader voor al het wild dat hier leeft en alle gewassen die hier groeien en bloeien. Het is hier de laatste maand van het droge seizoen en daarom is er een weids uitzicht en een grotere kans om wild te spotten.

Uiteraard is het de droom van iedere Afrika-ganger om de Big Five (Buffel, Leeuw, Neushoorn, Olifant en Luipaard) in het wild te zien. De naam Big Five komt vanuit de tijd dat jagen in Afrika z'n hoogtijdagen kende. Dit waren de 5 dieren die het lastigst waren om op te jagen. In Nepal hebben we al de neushoorn in het wild gezien, dus we hebben er nog vier te gaan.

Al vrij snel zien we kuddes zebra's, gnoes, impala's en gazelles. Ook zitten de bavianen ons bij de ingang op te wachten langs de rand van de weg. Het is helaas een wat grauwe en bij tijden ongewoon natte dag voor de tijd van het jaar. Maar dit park is zo divers, groot en goed beschermd dat we al snel de eerste buffels spotten! Wanneer we een uurtje onderweg zijn en onze ogen uitkijken wordt al de eerste leeuwin gespot. Het zien van een leeuw in het wild is toch wel een heel bijzondere ervaring. Ze trekken zich helemaal niets aan van alle bekijks en gaan verder met de beslommeringen van de dag, hetgeen in de regel betekent: precies niets doen.

Nog bijkomend van de ontmoeting met de leeuwin, wordt ook een groep olifanten gespot. De Afrikaanse olifant is één van de kleinste uitvoeringen van deze soort, maar dat maakt het niet minder bijzonder om dit majestueuze wezen in zijn natuurlijke habitat te zien rond stiefelen. We hebben een namiddagje door het park gereden en we zijn al getrakteerd op drie van de Big Five. We hadden wel verwacht dat het zou kunnen lukken, maar dat dit zo snel binnen een paar uur zou kunnen gebeuren verbaast ons. Echt waanzinnig. Terwijl we al fantaseren over wat we dan de volgende dag allemaal kunnen gaan zien, worden we door de gids al gewaarschuwd dat het spotten van een luipaard zeer uitzonderlijk is omdat deze katachtigen het gros van hun tijd in de bomen doorbrengen. Op de terugweg spotten we nog twee hyena's die zich te goed doen aan een achtergelaten kadaver. Het lijkt wel de set van de Lion King.

Volledig voldaan en moe van een lange dag komen we aan in het kamp. Het is snel douchen, eten en naar bed want morgen wordt weer een lange dag.

Masai Mara - Lake Nakuru dag 7

Om 5 uur gaat het wekkertje weer. Het voelt bijna als uitslapen na gisteren. Het duurt een aantal dagen maar langzamerhand raak je gewend aan vroeg opstaan en naar bed gaan. De dagen zijn intens doordat alle activiteiten elkaar zo snel opvolgen.

Na het ontbijt vetrekken we om 6 uur vanuit de Masai Mara naar Lake Nakuru, dit om zoveel mogelijk filevorming te vermijden. Dat lukt aardig. We kunnen onbeperkt doorrijden en komen na een aantal uren in de 4x4 aan op de plek waar Linda en Lulu ons zullen oppikken met de Lando. Ruim op tijd komen we aan en we worden direct doorgeleid naar een aantal gebouwen die liggen achter de parkeerplaats. Gadventures (de reisorganisatie) probeert altijd iets terug te doen voor de gemeenschap en daarom steunen zij hier het Planetera project. Dit project helpt mannen en vrouwen aan een baan door van natuurlijke grondstoffen textiel te vervaardigen waarmee schoenen, tassen en kleding wordt gemaakt. Voor Davey natuurlijk heel erg interessant, ik pak lekker een cappuccinootje.

Na een half uurtje zitten we met z'n alleen in de Lando en zijn we onderweg naar Lake Nakuru.Het Nakurumeer is een van demerenvan deGrote Slenk. Slenken zijn riftvalleien die ontstaan zijn door het verschuiven van tektonische platen. Hierdoor is vanuit Oost-Afrika een langgerekt stelsel aan valleien onstaan dat helemaal leidt tot in Noord-Afrika. Doordat dit lager gelegen gebieden zijn onstaan hier wateren. Het meer ligt ten zuiden vanNakuru, in Centraal-Keniaen is beschermd gebied. Het Nakurumeer maakt hier deel uit van het beschermdesysteem van Keniaanse meren in de Grote Riftvallei.

Nu jullie weer helemaal zijn bijgeschoold over de Keniaanse wateren, gaan we verder. Aangekomen bij de campsite, waar ik vanavond voor de allereerste nacht van mijn leven in een onvervalste basic tent zal proberen te gaan slapen, springen we direct in de 4x4 voor een namiddag "game drive". Een safari is eigenlijk het beste te doen in de vroege ochtend of in de namiddag. De ergste hitte is dan geweest en de meeste dieren komen dan weer tot leven.

Het park ligt dus om een groot meer en heeft meer iets weg van een duister en mysterieus bos. Heel bijzonder om die diversiteit zo te zien. Dit landschap hadden we niet verwacht in Afrika. Doordat het meer rijk is aan algen is het een broedplaats voor duizenden Flamingo's. Er wordt zelfs beweerd dat op bepaalde momenten van het jaar hier miljoenen Flamingo's bivakkeren. Dat het park divers is zien we direct bij binnenkomst. Veel verschillende exotische vogelsoorten en ook weer ontzettend veel wild. Waarschijnlijk begint het voor jullie al te vervelen als ik zeg dat we hier in een namiddagje wederom 4 van de Big Five spotten. We zien leeuwen lummelen in het gras, buffels grazen onder het wolkendek en giraffen de bomen afstruinen naar iets eetbaars. Een doodgewone doordeweekse dag in Kenia en voor drie weekjes ook even voor ons.

Als de game drive bijna tot een eind komt krijgen we voor het eerst de witte Afrikaanse neushoorn te zien. In een groep van 5 (vier volwassen en een jonkie) zien we ze zo voor onze auto voorbijlopen. Met onze camera's leggen we het schouwspel vast en met verrekijkers registeren we alles op het gemak op ons netvlies.

Vervolgens rijden we naar de uitgang en ik wil niet ongeloofwaardig gaan klinken, maar ook hier spotten we op het allerlaatste moment een luipaard relaxend in een boom. Het zien van een luipaard is hier echt de heilige graal van de safari. We hebben zo ontzettend veel geluk. Het zijn lange dagen maar als je keer op keer alles ziet waarvoor je hier gekomen bent dan is het iedere minuut aan vermoeidheid waard.

Zoals gezegd is het echt een basic campsite waar we vanavond verblijven. Maar toch zorgen de koks voor een klein wonder met het eten dat zij iedere keer verzorgen. Zo heerlijk smaakvol en voedzaam, je lichaam zuigt iedere vezel op. Om 21 uur ligt iedereen alweer op apengapen en kruipen we de tentjes in. Ik pas er net in de lengte in. Niet mijn favoriete hobby zullen we maar zeggen. Ogen dicht en snel slapen.

Masai Mara dag 6

Om 4 uur gaat de wekker aangezien we om 04.30 uur worden opgehaald. Geheel on-Afrikaans staat er om 04.20 uur al iemand aan onze tent te rammelen om te kijken of we al klaar zijn. Dat zijn we en daarom lopen we direct mee, lekker op tijd. Vandaag gaan we wederom proberen om een ballonvlucht te maken. Door slecht weer werd de vlucht in India last minute afgeblazen en daarom proberen we het hier opnieuw. Achteraf natuurlijk een veel mooiere plek, maar dat wisten we in februari nog niet.

Om bij de plek te komen waar we de lucht in zouden moeten gaan, moeten we door de Masai Mara. Het is nog pikkedonker en een giraffen-gezin schrikt wakker zodra wij het park in schieten. De eerste hyena's komen ons ook alweer begroeten langs de kant van de weg. Verder is het nog erg stil in het park.

We komen eerst bij een hotel aan dat gevestigd is in het park. Hier moeten we ons aanmelden en krijgen we koffie met een plakje cake. Zodra het eerste licht opkomt rijden wij nog een minuutje of 3 naar de plek waar de ballonnen liggen. Zodra alle instructies zijn gegeven gaan wij in de mand liggen en begint de piloot zijn ritueel om op te stijgen. Overal om ons heen zien we de ballonnen de lucht ingaan, maar wij liggen al ruim 10 minuten in het bakje als onze piloot nog steeds druk doende is om de ballon gevuld te krijgen met hete lucht. Ik lig het dichtst bij het vuur en het duurt zolang dat m'n toupetje een beetje begint te schroeien. Na veel vijven en zessen voelen we ineens dat de mand rechtop getrokken wordt, de ballon helemaal gevuld is en we langzaam de lucht ingaan.

Zodra we omhoog mogen komen uit onze benarde startpositie word je letterlijk en figuurlijk weggeblazen door het waanzinnige uitzicht. Als de laatste slaapjes uit de ogen worden gewreven, geniet je van een weids uitzicht over een ontwakende Masai Mara. De jonge zebra's ravotten beneden met elkaar en de andere ballonnen in de lucht geven het geheel een bijna onecht aanzien, zo bijzonder. De piloot speelt met de hoogte zodat we ook nog wat wild kunnen spotten. Dan valt zijn oog ineens op een waterpoel verderop: "Lions! This very rare!". Hij vliegt iedere dag over de Masai Mara maar heeft nog nooit leeuwen rond dit tijdstip gezien. Prachtig om zo vlak over de hoofden van de deze beesten te vliegen in een luchtballon. Het zijn 4 leeuwinnen en een mannetje die we zien drinken bij het poeltje. Echt onbeschrijfelijk bijzonder en wat een bevoorrechte positie.

Zodra we net zijn bijgekomen van wat we hebben gezien worden we weer in onze holletjes gemaand om te landen. Als we half op de kop in het gras liggen staan er alweer een paar goedlachse Kenianen klaar om ons uit de mand te begeleiden. "Lions", zeggen ze met een grote glimlach. We denken dat ze een grapje maken maken en lachen vriendelijk mee. Als we omhoog krabbelen vechten verbazing en bewondering om voorrang. We zijn op een meter of 50 geland van twee mannetjes leeuwen. Wat een bizarre ervaring. We worden maar snel in de 4x4 gemaand, zodat we de mannen van dichterbij kunnen aanschouwen. Het is een heel bizar gevoel dat we uiteindelijk in een half open wagen op 3 meter van de leeuw komen. Echt letterlijk Davey aanstarend vanaf enkele meters afstand.

Na een aantal momenten blikken uitwisselen met Simba scheuren we door richting de plek waar we ons ontbijt zullen nemen. Voordat we bij het ontbijt komen zien we nog een kudde olifanten en staan we oog in oog met Pumba. Het is nog geen 8 uur, maar de dag is nu al geslaagd.

Zodra we bij het ontbijt aankomen vallen we in de volgende verbazing. Midden in de Masai Mara zijn een aantal picknicktafels uitgestald, staan er koks te koken boven een professorisch kookstelletje en kunnen we onze behoefte doen in kleine wc-tentjes. Op de achtergrond staan de zebra's en impala's rustig te grazen. Wanneer we dit tafereel in ons hebben opgenomen, komt onze gastvrouw lachend aanlopen met de vraag of we champagne, gin-tonic of wodka-jus willen. Euhhh...champagne? Daar zitten we dan om half 9 in de morgen, op de Masai Mara aan de champagne tussen de zebra's. Echt unreal (ik blijf jullie de Nederlandse uitdrukking schuldig).

Zodra de buikjes rond zijn van de wentelteefjes en de geklutste eitjes springen we weer aan boord en stappen we een kleine 10 minuten later over op de voertuigen waar de rest van de groep al in zit. De rest van de dag vullen we met wederom een ongelofelijke safari. We zien struisvogels, wilde zwijnen, topi's, gazelles, impala's, olifanten, hyena's, buffels en nog meer leeuwen en dan nog meer leeuwen met welpjes. Op dag 3 hebben we al zoveel gezien, dat we al helemaal gelukzalig achterover leunen in onze zitjes. Als klap op de vuurpijl zien we een leeuwin in volle jacht op een topi. Ook iets waar je normaal dagen op kunt wachten om vervolgens niets te zien.

Helaas missen we nog de luipaard om onze Big Five compleet te maken zodra we onderweg naar de uitgang zijn. Maar we hebben nog een aantal safaris voor de boeg om deze schitterde katten te kunnen spotten. Het oog van onze gids valt dan nog op een plek waar een aantal auto's zijn verzameld. Dit betekent vaak dat er iets bijzonders te zien is. En als de groep al wat vermoeid is geraakt is daar het moment dat we een luipaard in een boom zich liggen met z'n vers gevangen prooi. Wauw, wauw en nog eens wauw. Vanuit onze wagen hebben we de beste view en daarom ook de allermooiste foto's. Wat bizar, dat we op onze tweede dag safari al alles hebben gezien in dit prachtige national park.

De dag komt nu echt tot een einde en we snellen ons naar de uitgang van het park en pikken onderweg nog glimpsen van jakhalzen op en krijgen een close-up van een aantal gieren die zich te goed doen aan de laatste resten van een zebra. Alles en meer hebben we gezien en dat zal nog wel een tijdje moeten indalen voordat we ons dat beseffen. Een beetje hetzelfde gevoel als toen we rond de Mount Everest vlogen.

De avond is het weer eten, douchen en onder de wol. Maar natuurlijk niet voordat we de tiende overwinning op een rij van onze Max hebben teruggekeken. Wat. Een. Held.

Nairobi dag 4

Helaas kunnen we jullie nog niet verblijden met interessante reisverhalen. Gisteren en vandaag staan echt nog even in het teken van acclimatiseren. Vanavond zullen we kennismaken met de groep waar we de komende twee weken mee op pad zullen gaan.

Rond half 1 komen we aan bij het hotel waar we de kennismaking zullen hebben. Het hotel is meer dan in orde met een zwembad, gym, spa en sauna. We liggen lekker te lezen bij het zwembad en richting het einde van de middag gaat Davey nog even de massagetafel op en ga ik de stoomcabine in. Zodra Davey van de tafel af komt, is het mijn beurt. Heerlijk ontspannen en uitgerust hebben we de afgelopen dagen kunnen toeleven naar het begin van wat een bijzondere reis gaat worden.

Dan is het tijd om de groep te ontmoeten en voor het eerst samen te gaan eten. Aangezien de meesten dezelfde dag of de dag ervoor zijn aangekomen is het een lange zit. Grappig hoe dat loopt, maar de eerste karikaturen beginnen zich alweer af te tekenen. Linda is onze gids maar degene die zich het meest laat gelden is onze "Lando"-chauffeuse Lucinda. Omgedoopt tot "Lulu". Dat klinkt schattig maar staat in schril contrast met haar voorkomen. Een grote, voornamelijk bier drinkende, vrouw van minimaal 120 kilo met een Nederlands/Afrikaans accent aangezien ze uit Namibië komt. Lulu dus. En waag het niet om haar Lando een bus te noemen. Het is een Lando, geen bus. Een korte maar ferme nekklem ligt in de lijn der verwachtingen voor iedereen die haar buschauffeur noemt.

Tijdens het eten zit ik naast een Ierse meid van minimaal dezelfde omvang als Lulu. Anneke is de naam. Als we zeggen dat we op voorhand dachten dat ze Nederlands zou zijn, wordt de stamboom gedetailleerd uit de doeken gedaan. Haar oma komt uit Naarden en aan haar vaders kant zijn veel Nederlandse namen gewoon. Jan, Mark, Annelies en dus Anneke. Ze noemt haar oma ook daadwerkelijk oma in plaats van grandma. Poffertjes moet je met poedersuiker eten en ze is verslaafd aan "snoepjes". Ook maken we intussen kennis met Bas van Houten. Nee, niet de broer van Frits. Bas is ontzettend blij dat er Nederlanders zijn waar hij zich aan op kan trekken. Daarnaast maken we kennis met de Afrikaanse manier van het beleven van tijd. We hebben om 19 uur ons eten besteld en om 20 uur kunnen we aan tafel. De eerste maaltijden komen om 21 uur door en er komen ook wat borden met maaltijden langs die niet door ons zijn besteld. En dat terwijl we tijdens de briefing te horen hebben gekregen dat op tijd zijn bijdraagt aan het gladjes verlopen van de tour, uhuh.

Zodra we de droge lam- en T-bone steak hebben doorgeslikt zoeken we onze kamer op. Morgen om 6 uur aan het ontbijt en dan rijden we vroeg door naar het Masai Mara National Park.